İşe geri dönsem mi, dönmesem mi diye diye bugünlere gelen annem, 14 Şubat 2014 günü radikal bir karar vererek sonunda çalışmaya başladı. Başlangıçta çok fazla farkında değildim olayın. Zaten sürekli babaanneme gidip geliyorduk öncesinde de. İlk gün çok farklı geçmedi dolayısıyla. Ayrılık anı hariç...
Annem beni arabayla babaanneme bırakırken arka koltukta kendimi telkin ediyordum 'Anne işe gidecek, ben babaannede kalacağım' Arabanın dikiz aynasından, annemin bana 'sen nerden biliyorsun bunları' bakışı görülmeye değerdi, suratı da düştü anında. Benim bunu düşünebileceğim aklına gelmemiş sanırım! Benimle oturup konuşmamışlardı ama babamla aralarında konuşurlarken duymuştum. İşe başlayacaktı annem. Nasıl bir yerdi, çok duracakmıydı bilmiyordum ama duymuştum işte. Arabadan indik. Babaanne aşağıya inmiş, bizi bekliyordu. Annem seremoniyi fazla uzatmak istemediği için güya (yalan, gözleri nemlenmişti bile) beni hemen bırakıp arabaya yöneldi. ' Anne, sen gelmeyecek misin?' diye sordum. Akşam geleceğim, dedi. Öptü, gitti. Arkasından bakakaldım...Allah'tan babaannem duruma el koydu ve tüm gün beni oynattı zıplattı yedirdi içirdi. Zaten alışkın olduğumdan fazla sıkıntı da çekmedim. Öğle uykumu uyuyamam zannediyordum ama babaannem namaz kılarken sızıvermişim yer yatağıma. Ohhh. Annem bunu duyunca çok sevinecek kesin. Niyeyse kadın benim uyumama takmış durumda:) Akşam annem geldi. Pek yüz vermedim tabiki de! Bir yalakalık ki sormayın, paçalardan akıyor. Neyse, neyse, yumuşadım sonra. Yanlız sonradan çaktım ki, annem sürekli gidecek bu işe. Sadece bu gün, yarın değil.. Hep gidecek!
0 Yorum Yaz “Annem işe başladı!”