Sincan evcil hayvan barınagı

        Hayvanat bahçesi denilen bir yere götürdüler beni. Adını tam anlamasam da düştük yola. Öyle hayvanat bahçesi dediğime bakmayın, meğer beni kekliyorlarmış. Sincan evcil hayvan barınağıymış adı. Çok haksızlık ta etmeyeyim tabi şimdi, 2 senedir kapalıymış bahçe, bizimkiler napsın. 

       Önce klasik yeşil alan ve kamelyalarla başladı alan. Aman, ne varmış burada dedim içimden, hadi evimize gidelim. Sonrasında her gördüğüm hayvan için ufak çaplı, ayrı ayrı şok geçirdim. En büyük şoku kömüş, camış, camız, manda her ne diyorsanız işte onda yaşadım :) O nasıl kıl, o nasıl bir siyahlık, kocamaaan, ödüm patladı resmen. Erkekliğime sığdıramadığım için, ' Artık bu parkta işimiz bitmiştiiiiir.' cümlesiyle olayı geçiştirmeye çalışsam da tırstığımı çaktılar galiba.

        Açıkçası, başta beni yiyecekler zannediyordum, ta ki annem açıklama yapana kadar. 
' Korkma oğlum, birşey yapamazlar, telin arkasındalar. ' 
        Ay içim ne  rahatladı! Ya telden geçerlerse? Ya tel yırtılırsa? Üzerime gelirlerse? Geçemezler dimi anne? Tamam tamam abarttım biraz ama tedbiri elden bırakamazdım.

                                                                Abooooo, iki nane ( tane )
                                                    Aysberg gibi, Fatikin köpeğine benziyo dimi?
                                                                        Kiraz atayımmı?